bazen hayatın gerçeği oluveren bir cümledir. birini çok sevdiğiniz için gidersiniz çünkü korkarsınız. incinmekten korkarsınız. gittiğinizde hissedeceğiniz onsuzluktan daha büyük yaralar almaktan korkarsınız. bir gün herkes gider fikri kafanıza bir şekilde yerleşmiştir atamazsınız. o beni acı acı bırakacağına bari ben en tatlı yerinde severek gideyim dersiniz. gidersiniz ama bırakmazsınız. neresinden tutsan hüzün dolu.
aylar sonrası edit: oturup şöyle bir eski entrylerimi okuyayım dedim bu gece. neler değişmiş hayatımda ve neler değişmemiş. kendimi göreyim. bu entryme de eklemek istediğim şeyler var. okuyunca şunu fark ettim: birini çok sevdiğiniz için gitmezsiniz aslında. birini çok sevdiğinizde, onun sizi daha az sevdiğini düşünürseniz, bir gün gideceğini bildiğiniz halde kendinize bile itiraf edemeden aptalca bi çaresizlikle severseniz, gidersiniz. en azından sadece gitmiş olursunuz ve güzel anıları kafanızda yaşatabilirsiniz. ama o bir gün giderse, o gün size felaket olacaktır. işte kendimize itiraf edemediğimiz ya da en azından benim zamanında kendime itiraf edemediğim o ince ayrıntı bu. bu yüzden o kişiden gidersiniz, sadece çok sevdiğiniz için değil...
