bir kitap yazılır bu uğurda. benim en sevdiğim tiplerden biri bir kasabada dolaşırken yolda seni görüp nereli olduğunu, nerede oturduğunu, ne iş yaptığını, annenin babanın ne iş yaptığını soran yaşlı teyzelerdir. saf, temiz kalpli ve cidden güzel insanlardır onlar. şehirlerde rastlanmaz. bu yüzden daha da bir güzeldirler. bir keresinde kimin çocuğu ormuştu, noterin demiştim. orada noter bir taneydi, herkes birbirini tanıdığı için de böyle deyince tanırlardı. nurten'in kızı mısın demişti. bu da böyle bir anımdır.
