sayısını unuttuğum günlerce bekleyişten
ben yorgunum rıhtım taşları yorgun
ardarda geçen gemiler durmuyor bu limanda
duranlardan sen çıkmıyorsun
bilki katkısız sancılara razıyım yokluğun olmasa
bilki bir avuç biber gözlerime serpilen
ellerimde soğumadı ellerinin izleri
durup şiirler yazıyorum yoluna
içimde sıkıntının en dayanılmaz şekli
kaçıncı kere saatleri susturuyorum
bensiz çözülüp, sensiz bağlanması yokmu halatların
tükeniyorum.
türkan ildeniz
eger beklenen gelmeyecekse bu tükenmenin başlangıcıdır. en ufacık bir umut varsa eger geleceğine dair her bahar ağaçlar en güzel çiçeklerini açar.
