efendim bildiğiniz gibi yobazlar kendilerine "yobaz" denilince pek bir gücenirler. kelimenin sözlük anlamından girer, etimolojisinden çıkar, kıyamet kadar laf döker, kendilerinin değil, kendilerine pek haklı olarak "yobaz" diyenlerin yobaz olduğunu anlatmaya çalışırlar.
oysa ki "yobaz" kelimesinin sözlük anlamı ne olursa olsun, sözcük, halk vicdanında, hak eden malum kesimi kastedecek ve mahkum edecek şekilde yerini bulmuştur. malum kesim kıçlarını yırtsalar bu gerçeği değiştiremezler. dediğimin iki ispatı vardır:
anadolu'da bir köy camisinden çıkanlarla sohbete oturun. laf arasında "yobaz kime denir?" diye sorun. hepsi kendilerine göre bir tarif yapacaktır ama tüm tariflerin odağı malum kesim olacaktır. içlerinden biri bile çıkıp "kemaliste denir" demez...
ikinci ispat ise yobaz kelimesini başkalarının üstüne yıkmak isteyenlerin kendi cümlelerinde saklıdır. diyelim ki bir konudan bahsederken "yobaz" kelimesini kullanma ihtiyacı hissettiler. tabi niyetleri o kelimeyle hasım oldukları kesimleri kastetmektir. ne var ki konuşma içinde yobaz kelimesini tek başına kullanmaya asla yanaşmazlar. zira pek iyi biliyorlar ki başına sonuna bir şey eklemeden "yobaz" dediklerinde karşılarındaki, başkasını değil, kendilerini anlayacaktır. bu sebepten ötürü illa "laik yobaz", "kemalist yobaz" gibi zorlamalara başvururlar.
oysa biz konuşurken gönül huzuruyla "yobaz" deriz. dediğimiz anda hem yobazlar, hem de hitap ettiğimiz kişiler kimden bahsettiğimizi eke meke gerek olmadan hemen anlar.
aynı durum "örümcek kafalı" ifadesi için de geçerlidir.
peki niye böyledir? zira yobazlar yüzyıllardır sürdürdükleri soytarılıklarıyla, yalanlarıyla, aldatmacalarıyla bu ünvanı analarının kara sütü gibi hak etmişlerdir halkın irfanında...
