insanları gözlemlemek neden bu kadar hoşuma gidiyor bilmiyorum. sanırım anlamlandıramadığım o kadar çok şey var ki hayatta, aynı zamanda anlamlarında yaşayıp, kaybolduğum şeyler. onlara bakmak, onlardaki ışığı, veya karanlığı görmek bana bir şeyler öğretiyor belki, bunun farkında değilim henüz. belki de bir bok kattığı yoktur.
neyse yahu...
oturduğum yerden kalkmam gerekiyor, ama yapmıyorum, sanırım yapmayacağım da.
