yaşamı sevmek içten gelmeli. ölümden değil yaşamdan söz etmeli...bu güneş, bu deniz, gençliğin çarpan kalbi, tuz tatlı beden ve sevgiyle öfkenin, sarı ve mavide karşılaştığı dev dekor....ne tanrı vardır ne de sonsuz yaşam; ölüm belli birşeydir. ölüm mutlak kötülüktür. ama ölümlü durumunun bilinçli kabullenmesidir insanı, kendisi için özgür, tek sevince: varlığından yararlanmaya salan!
