dinin inanılmasını gerekli kılan şeylerine inanmaktan ve yapılması gereken şeyleri yapmaktan daha da öncelikli olarak iyi insan olandır. öyle gösterişle değil, içten bir şekilde iyi olan insandır. birilerinin arkasından iş çevirmeyen, arkasından konuşmayan. çalıp çırpmayan, insanların görünüşleriyle alay etmeyen (yaratanı severim yaratandan ötürü), insanlar ve diğer canlılara zarar vermeyen ve savunmasız olanı her zaman koruyan, yardım eden, dünyevi zevklerden dolayı kendini kaybetmeyen, karşı cinsine saygı duyan, gözleri kıça göte bakmayan yani nefsini terbiye etmesini bilen, islamın hoşgörü dini olduğunu unutmayan ve kendisinden farklı olanları aşağılamayan, saygı duyan ve en fazla onu "konuşarak" inandırma yoluna giden, olmuyorsa da çekip vurmayan insandır.
namaz kılmak, oruç tutmak, zekat vermek, hacca gitmek, kelime-i şehadet getirmekten ve allah'a, meleklere, kitaplara, peygamberlere, ahiret gününe, Kadere, hayır ve şerrin Allahtan olduğuna inanmak inanmaktan önce hakkıyla insan olan kişidir.
nefsini terbiye etmediğin sürece diğerleri sadece gösteriştir.
