geçmişe dönüp baktığımızda, çocukluğumuzu yönlendirme şansımız olsaydı, çocukluğumuzu karşımıza alıp da fazla üzülmemesi için ne söylerdik? şahsım adıma söyleyecek olursam. aynen şöyle derdim çocukluğuma:
"milyarlarca kez dünyaya gelsen bile hep "sen" olmayı dile. çünkü; yaratıcı da sana "sen" olmayı layık görüyor."
çocukluğum da bu cümleler karşısında "ha s.iktir" diyebilir. hatta der. ben bilmem mi kendi çocukluğumu. buna karşın dövmezdim kendisini. hatta kızmadım dahi. "çocuk işte" deyip, geçerdim. fakat, yaş 27 olduğunda ne demek istediğimi anlardı, gerizekalı velet. işte o zaman her şey için artık çok geçtir!
