Arkadaşımın "git bari bana anlatmıyosun günlüğüne yaz." demesi üzerine defterimi elime aldım. Ama inan içimden gelmedi. Çünkü sonunda anladıklarımı yazmaktan kaçtım daha doğrusu kendi yüzüme vurmaktan kaçtım. O korkunç günlerden en berbat olanından beri de kaçıyorum yazmaktan. Sonra sözlüğe yazayım bari dedim. Daha fazla başarısızlıkla sonuçlandı. Halbuki biliyor musun mavi ataca haksızlık ediyorum. Yazabilsem bi kurtulucam. Sana mesaj atmayı düşünüyordum yeni hattan şu fazla nefret kustuğun zaman. Ama o insanlara duyulan feci nefreti ve mahvolmuşluk hissini daha kendimden atamamıştım sana da yardımım dokunmazdı. Hala atabilmişliğim yok ama bu hissettiğimin birazcık yok olmasını sağlıyor. Ölmek , senin benim için kaçış yolu gibi görünüyor değil mi? Ama neyimize güvenip de diğer tarafı garanti altına alıyoruz ki? Haklısın vakit geçirecek yanlış insanlar çok fazla. Ama önemli kısım, başarman gereken kısım insanları gereksiz olanları özellikle, silebilmek. Bak bunu yapabilirsen bir gün bana da yardımcı olmanı çok isterim. Yıllardır beni zehirleyen kişilikleri temizlerken çünkü hep birileri, kahramanlarım olarak tanımladıklarım kurtardı. Ama şu an bunu kimse başaramıyor.inan bana çok can sıkıcı. Şu an, aslında bi 5 dk önce, acıyla kavruluyordum. Yararsız çabalar boşuna her şey boşuna. Çıldırıyorum sende hissediyor musun böyle arada? Kitap okumayı sevmene çok sevindim her neyse.Onlarla çok kolay dost olabilirsin hatta öyle ki bu dünyaya ait değilim diye her hücren bağırdığında kendini onlara öyle kaptır ki iliklerine kadar hisset. Başka insanlar ol başka hayatlarda rol oyna. Seni kendine getiriyor.
Gözüme perde mi inmiş? Sana soruyorum gerçekten ben fazla çaresiz hissediyorum. Kendine güçsüz diyorsun bir de. Benim bunu yazmam bile mucize bak. Hissettiklerimi ya bir yerden sonra kusmam gerek ya da işte hep kenardan köşeden beynime giren her şeyden kaçma fikrini uygulamak. Basit olarak okuldan detaylı olarak yaşamaktan. Ağır gelmemişti ki hiç bu kadar. Olgunlaşıyor muyum yoksa? Hala çizgi film ve harry potterı izliyorum ama. Her neyse , insanları kendinden uzaklaştırma. Tabi fikrimi sorarsan. Ben onu da yaptım. Daha fazla kabus inan bana hep daha fazla sıkışma oldu kalbimde. Yardımları olmadı belki ama kulaklarımda dolaşan başka sesler oldu en azından. Hala arkadaş olabiliriz en baştan. Boktanlığın dibine vurdum bak. Yine de umut doğdu bana hep. Bağımlılık yaptı yıllarca. Annem için hep umut besledim. Yanlış insanlara bu umutlardan bahsettim. Çok daha fazla yanlış oldu. Acı olarak geldi işte kısa keseyim.Nefret etmenin ya da ağlamanın hiçbir sonuca ulaştırdığı yokmuş. Bende mutlu son isteyemezdim artık zaten.
