Sabah olup uyaninca akla gelen kisi veya kisilerdir.
Aklima ilk gelen kilometrelerce uzakliktaki anneannem oldu. Bana ordugu patikleri bulup giydim.
Sonrasinda bebeklik arkadasimi hatirladim. En yakin arkadasimdi. Uzun zaman once olen gercekten arkadasim olan tek insan. Insan bu asamada gozlerinin dolmasina engel olamiyor. Cunku ben bu kizdan sonra bir daha kimseye kalbimi acamadim oyle, hep kactim.
yine bir bebelik arkadasim. Erkek bu defa. Neyim var neyim yok bilir. Gel'in g'sini duysa kosar gelir. Dun aksam annesiyle spora gidiyordu, donunce mesaj atmis. Kim bilir ne olmustur diye dusundum. Endiselendim, cabuk endiselenirim.
Hoslandigim cocuk son hiz dustu yine aklima. Gercekten hoslaniyor muyum diye dusundum. O da benden hoslaniyor muydu acaba? 3 gundur falan konusmuyorduk. Sahi neden konusmuyoruz?
kaya baliklarini hatirladim ki gereksiz bir hatirlayisti. Ne anlamam gerektigini hala cozememistim. Sevilen ve sevilmeyen her seyi severdim. Tek kabiliyetimdi bu.
kardesimi hatirladim. Kis kardesimle yerleri degismek, simdi cook uzakta olmak isterdim. Ama ben onun kadar cesur degildim. Benim cesaretim aptallikti. O kimseyi kirmadan kendi istedigini yapardi. Ben ise nettim, inatciydim. Ve yalniz.
Kendimi dusunmeye calistim. Her dugumum canimi yakti. Kalp dedigin, kan pompalar! Benimki onu bile yapamiyordu. Once odamin sonra icimin pencerelerini actim yanik kokan bir kadin olmamak icin. Denizi izlerken Sogumus kahvemden bir yudum aldim, soluksuz kosmak istedim ege kiyilarinda mutluluguma.
