Turgut uyar'ın gözünden bir katliamın resmine baktığımız şiirdir. Hatta bu öyle bir resimdir ki, sadece katliama maruz kalanları göstermez bize, bir de onlara ve yaşadıklarına çok uzak olan ama vicdani sorumlulukları gereği bu acılara bir tepki verme zorunluluğu hisseden modern insanın bu vakayla imtihanını irdeler. Şairin "Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta, her şey naylondandı o kadar" dediği gibi başka bir şiirinde, burada da naylondan bir hüzün, öfke vardır katledilen çocukların haberlerine.
