Muhtemelen her çocuğun bir hikayesinde başrol oynamış araç.
Benim yoktu bisiklet hevesim. Pek sevmezdim.
Ama kardeşim. Bayılırdı bisiklete. Mahallede bisikleti olan çocuklarla gezerdi hep. Çok istedi, babam uzun süre alamadı. Alabilecek durumu oldu gitti hevesle oğluna bisiklet aldı. Ama aldığı bisiklet kardeşime çok dayanmadı, biraz ucuz biraz da kardeşimin yaramaz olmasından kaynaklıydı. ikinci bisiklet alındı kardeşime. ama o da çok dayanmadı ve ceza verdiler. Artık bisiklet yoktu. Kardeşim yine bisikleti olan çocukların peşinde dolanıyordu "bi tur versene lan" diye. Bir gün canına tak etmiş olacak ki eve gelip anneme "onların bisikleti var onların canı can da benimki patlıcan mı?" diye sorunca dayanamadı annem bir bisiklet daha aldırdı babama. Bu sefer bisikleti kırmadı ama bisikletten düşüp kafasını kırdı. Kan dikiş film derken bizimki akıllanmadı binmeye devam etti. Bisiklete küsmesi saçma olurdu zaten.
Şimdi büyüdü, bisikleti değil motoru var. Tek istediğim ondan da düşüp bir yerlerine zarar vermemesi.
Bugün de doğum günü.
iyi ki doğmuşsun koca bebek.
