Çocukluğumu etkileyen bir cenaze merasimi vardı. Canlı değil tv'den izlemiştim. Anneme sordum:
- ben ölünce bu kadar insan cenazeme gelir mi?
Annem dudağını büktü. Büyük adam olursan belki gelirler dedi. Demek uğur mumcu büyük adamdı. Böyle ilişki kurdum. O dönem çok çocuğun ve büyüğün belleğindedir. Bir de madımak aklımda çok yer etti o sene. 1993 bende çok yer etti.
Tekin yayınevi galiba bir kampanya yaptı. Eksik olan kitapları öyle tamamlamıştık. Bizim evde önemli edebiyatçıların kitapları eksiksiz raftadır. Lakin mumcu edebiyatçı değildi. O büyük adam kontenjanından demek ki.
O hevesle kitaplarını okumaya çalıştım. Sonuç hüsran. Sonra gel zaman git zaman bu kitaplara atıflar yapılmaya başladı. Siyasete ilgim arttı. Lisede hırs yapıp ayda bir tanesini bitirmeye çalıştım. Kitapları okuyanlar bilir. Uğur mumcu'nun kitaplarında çok fazla isim olur. Normaldir. Çünkü araştırmacı gazeteciymiş. Miş diyorum, kitaplarını okusam da onu idrak edecek dönemde onla bir yaşamadım. Haliyle çok isimden dolayı defalarca okudum. Sıkıldım yine okudum. Bir sey fark ettim. Siyasi ve küresel aktörler değişse de oyun aynı oyun, amaç aynı amaç. Bir kitabını alın okuyun, olay çok eski tarihi anlatsa da bugüne dair şeyler bulunabilinir. Çünkü, belgelerle meselenin özü incelenmiş. Hukuk fakültesi mezunu olmasında bunun payı büyük. Tüm kitaplarını okudum yine ara ara bakarım.
Şimdi tv'deki basın yayındaki kuklalar, yalakaları gördükçe tiksiniyorum. Sürekli sövüyorum. Görmemek elde değil. Bir tane değil ki. illa biri bir yerde ortaya çıkıyor. (bkz: yandaş gazetecinin dübürü/#26248751) Muhalefet edeceğim diye çözüm üretmeyip sadece akp ve rte'yi eleştirenleri de sevmiyorum. Piyasada araştırmacı gazeteci pek kalmadı. Olanlar da ya baskı altında yazıyor ya da susturuluyor. Iste o yüzden uğur mumcu'nun farklı olduğunu ve bir bedel ödediğini görüyoruz. Bu bedel hayatına karşılık doğruları söylemekti. O yüzden yiğit birisiydi.
Ankara'da öğrencilik hayatımda mezarlıklarda çok gezdim.merak işte. Hem özellikle sessiz sakin ve serin olur. Cebeci asri mezarlığını tavsiye ederim. Işte uğur mumcu cebeci'de gömülüdür. Haritadan bakıp mezarlığa gittim. Acaba bulabilir miyim derken şak mezar karşıma çıktı. Meğer hemen bulunan bir yerdeymiş. O an bir karanfilim olsun isterdim. Bir fatihamı okuyup ruhuna gönderdim. Toprağına dokunup Kendimce teşekkür ettim. Iyi ki varmışsın dedim.
Ben 24 ocak gününü sevmiyorum. Aklıma uğur mumcu, ali gaffar okkan ve bu tarihte ölen ismail cem geliyor. Özal ve demirel'in 24 ocak kararları ile liberalizmi sonuna kadar aralayan soğuk maddi yüzü geliyor. Hep üşüyor içim. Uğurlar olsun deniliyor ama suçlular bulunmuyor. Dahası kollanıp aferin deniliyor. Ben affetmedim, sevenleri, yakinları hiç affetmedi ve affetmeyecek. Her hesap öteki dünyaya kalmasın burada da adalet olsun. Uğurlar bir kez daha ölmesin.
