Karl Marx\'a ait söz tam olarak şöyledir: \"Dinsel üzüntü, bir ölçüde gerçek üzüntünün dışavurumu ve bir başka ölçüde de gerçek üzüntüye karşı protesto oluyor. Din ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, tinin dıştalandığı toplumsal koşulların tinini oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor.\"
Kalpsiz dünyanın sıcaklığı... Buna benzer bir vurguya bir de Shaekspare\'in olmak ya da olmamak tiradında rastlıyoruz.
\"Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine
Sevgisinin kepaze edilmesine
Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
Kötülere kul olmasına iyi insanın
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
Kim ister bütün bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa\"
Sonuç olarak. Din bu dünyayı kabullenemeyen insanın tesellisidir. Sefalet içindeki toplumlar dine hep daha sıkı sarılır sarılmıştır
