sevmek sevilmemek ayrı bir mesele. şimdi örnek vereceğim bir tane. mecidiyeköyde metrobüsten indiğinizde meydana doğru gelirken -sağ kaldırımdan yürüyün ama- orada tabelanın altında oturmuş, tirtir titreyen bir kadın var. ve her gün görüyorum onu. dilenmiyor ama. önünde ne bir mendil var, ya da kutu var para atılması için. giysisine sıkı sıkı sarılmış üşümemeye çalışıyor. suriyeli olduğunu düşünüyorum. "seni sevmiyorum, sen suriyelisin" neden diyeyim ben bu kadına? ne yapıyor yani bana veya ahmet amcaya, ayşe teyzeye? kim ne derse desin, ben sabahları gördüğümde kadını, biraz ilerisinde sandviç satan bir adam var. oradan bir sandviç alıp veriyorum vallahi. yadırgarsanız sikime kadar. açıkça da söylüyorum bunu. çok şükür insanları etnik yapılarına, dini inançlarına göre sınıflandıracak kadar andaval biri de değilim.
