sevilmek elbette bir ihtiyaçtır. Sevilmek kalbin susuzluğunu gidermesidir. Sevgisiz kalp,susuzluktan çatlamış toprağa döner. Taş olur. Verimsizleşir. Yılanlar, akrepler gezinir ortada. Ölü bir kalp gibidir sevgisiz kalp. Sevgisiz insan ruhsuz kalır,duygusuz kalır. Hissiz olmak yok mu bir de,o hiçbir şey hissetmemek,sanırım en kötü şey de bu olsa gerek. O boşluk dostlar,o boşluktan çıktım derken bir başkasına düşersiniz. Boşluk içinde boşluk vardır orda. Dipsiz kuyulara düşersiniz. Gün gelir pes edersiniz,kurtulmaya çalışmayı bırakıp düşmenin zevkine varmaya çalışırsınız,mazoşist insanlar gibi. Bu acı size zevk verir,gülünç gelir,hayat artık bir komedi gibidir. Siz sadece bir figüransınızdır. Keşke bilmeseydim bunları dersiniz,öğrenmeseydim,hissetmeseydim. Sevgi, her kalbi yeniden canlandırabilecek tek güç,o gücü yitireli uzun zaman oldu be.
