ezan bir değerdir, yıllardan beri süregelen bir alışkanlıkla arapça okunmuştur ve önemli olan okunmasıdır.
''tekrar ve kimbilir kaçıncı kere söyleyeyim: ezan, bin dört yüz yıldır birçok ülkede binlerce camide her gün beş kere okunduğu için (kimbilir kaç milyar eder), artık içeriğinden boşalmış, simge olmuştur. bu bir ritüeldir. bir çağrıdır, başka da bir şey değildir. içinde ne olduğundan çok, ;okunması eyleminin bir anlamı vardır. her müslüman hayatı boyunca ezanı binlerce ve binlerce kere duyar.
en cahil, en aptal köylü bile, allahüekber sözünü duyduğu zaman, acaba ne demek diye sormaz. bu adam minareye niçin çıkmış, bize ne anlatıyor, bizi bir yere mi çağırıyor diye sormayacağı gibi.
dolayısıyla, cahil halk anlasın mantığıyla müezzine tanrı uludur, ondan başka yoktur tapacak dedirttiğin zaman, halka açıklama getirmiş olmazsın, yalnızca kendi naif özlemlerini giderirsin. devrim yaptığını sanırsın.
hiçkimse, sabah ezanını duyduğu sırada tanrıyı üç, öğle ezanında iki sanmamaktadır, ikindi ezanıyla da bilinçlenmez, akşam ezanıyla hidayete ermez, yatsıyla uçmaz.
ezanı türkçe okutmakta direnmek, biz de Martin Lutherin incili almancaya tercüme etmesi gibi bir ilericilik yapalım, dolayısıyla batılı olalım özentisinden başka bir şey değildir. evet, bir özentidir.
üstelik, bir yandan türkçe ezanda tanrıdan başka yoktur tapacak dedirtirken bir yandan da kâbe arabın olsun, bize gerekmez, bizim çankayamız var diye şiirler yazarsan, kendi kalene öyle esaslı bir gol atarsın ki, 2007 yılında bile çıkaramazsın!''
