haramların asıl sebebi allah'ın öyle istemesidir. dünyevi zarar-yarar olayın hikmet boyutudur. allah'ın pek çok işinde, yaratışında birden çok daha fazla hikmetler vardır. ve bazen bu hikmetlerin bir kısmı daha uzun ve asıl olan öte dünyaya bakar. orada anlaşılacak uzantılarıyla ilgili.. zaten allah'ın tüm işleri koca uzaydaki bu küçük gezegenimizdeki, sınırlı zamanla kayıtlı olsaydı ilahlığının sonsuzluğu açısından sorunlu bir durum olurdu. ahiretin bir varlık nedeni de allah'ın kudretinin daha iyi tezahür edecek olması, daha iyi anlaşılacak olmasıdır. allah bu dünya hayatımızda, bizim gördüğümüz yaratımları kadar değil!.
domuzun haram olması, olgunlaşma için bir sınavda olduğumuz bu hayatta çeldirici bir unsurdur. içindeki zararlı diye bahsedilen maddelerden arındırılsa dahi yine haramdır domuz. çünkü allah böyle istiyor. yüzlerce meşru hayvan içinde inadına domuz yemek ise allah'a meydan okumak olup egoizmin bir sonucudur. din ise, insanın diğer canlılar ve kendini yaratan allah için egosundan uzaklaşmasını taleb eder. ve bu imtihanın can alıcı boyutudur.
allah isteseydi haram kıldığı domuz türünü yaratmazdı. ancak her şey mübah ve serbest olsa, herkese, her hareketi için aferin dense gerçekten iyi olan kimselerin değeri ortaya çıkmaz. hayat ise aslında bir yerde ortaya değer çıkarma mekanizmasıdır. ve bir kaç gramlık bir elmas tonlarca taşlara bedel...
ne kadar olgunlaşırsak o kadar insan oluruz. her şeye o denli vakıf oluruz. farkındalığımız artar.. basitlikten, yavanlıktan kaliteye, derinliğe doğru yönelmiş oluruz.
bir de şu var; dünyevi pek çok varlığın ahirette farklı uzantısı, yansıması vardır. belki de buradaki domuz dediğimiz yaratık orada ve gerçekte çok feci bir şey... tabi bu hiç bir canlının sebepsiz öldürülmesini, ona eziyet edilmesini gerektirmez. buna din müsaade etmez. sadece yememek...
