Yaklaşık 5 gün içinde okumayi bitirdigim, jean paul sartre nin ilk kitabidir. Ilk kitabi denilince icimde bir kendini begenmiscesine 'ilk kitap..sanki acemicedir yahu' diye bir his vardi. Lakin, okudugum her sayfada omuzlarimdan beni tutup sarsmistir bu adam. Ontolojinin icine birden felsefe tasinda satranç oynanan odaya dalan harry rone ve harmonie gibi paldir kuldur hissedersiniz. Kitaptan alinti yapmaya kiyamiyorum. Oylesine bir bütün, tüm ki kitap, sanki kalan cümlelere hakaret edecekmisim gibi.
Kitap sizi bir cok sey uzerine kafa patlatmaya davet ediyor.. davete icap etmemek, kitabi bitirdiginizle kalmak ayip olur tabi.. benim en cok canimi yakan aydinlanma su oldu:
Hic bir insan dunyaya gelmeyi hak etmedi. Elde etmedi. Bir bitki bir tas bir mikrop gibi rastgele dogduk. Ve bunu bile bile varligink kabul etmek ve bundan gurur duymak aptalca sanki.
