proje teslim zamanları.
3 günde 4 saat anca uyumuşum. göz altlarım mosmor ruh gibi dolanıyorum. her oturduğum yerde içim geçiyor saniyeler içinde uykuya dalıyorum. eğer uyumuyorsam da sürekli projemi düşünüyorum. aslında uykuda bile projemi çizdiğimi görüyorum. beyni yaktım yakacam.
işte yine böyle bir dönem elimde maketin durduğu poşet, maket malzemelerinin durduğu ayrı bir poşet (ki 70x100 boyutlarında poşetler bunlar) bir laptop ve bir sırt çantası var. sabah dokuzda bir derse girmişim o tamam, öğleden sonra da önemli bir bölüm dersim ve kıytırıktan tkl diye bütün üniversitenin aldığı bir ders var. lanet okulda devam sorunu olduğu için o kıytırık derse de girmek zorundayım.
devamsızlığımı, projemi ve bir çok şeyi düşüne düşüne öğleden sonraki ilk dersime girdim. uyumadan, zar zor not almaya çalışarak dinledim. neyse ders bitti. hep beraber sınıftan çıktık ve kantine indik. bir baktım poşetlerim yok. yahu kocaman iki poşet. biri bir elinde öbürü öbür elinde anca taşıyorsun nasıl unutursun? unutmuşum işte. neyse arkadaşlar "biz tkl ye gidiyoruz sen de gelirsin" diyerek kantinden kalktı. ben de poşetlerimi almaya doğruca sınıfa yöneldim. aldım geldim ama dalgınlık bu ya unuttum bizimkilerin gideceğini, elimde kocaman kocaman poşetler çantalar kantinde dönüp duruyorum. baya bir aradım bizimkileri bulamadım. sonra ileri teknoloji icadı cep telefonumu kullanmak aklıma geldi. meğer sınıftalarmış. söylene söylene sınıfa gittim.
nihayet oturdum yerime, oh yerleştim derken ne olsa beğenirsiniz? hey allahım, bu sefer de sırt çantamı kantinde unutmuşum. cüzdanım, şarj aletim, kalemlerim, notlarım, gittiğim dersin dökümanları her şeyim içinde! koştur koştur kantine döndüm. kantin de sandığınız gibi yakın filan değil. dersler farklı binalarda olduğu için diğer binadaki kantinde unuttum çantayı. salaklığım yüzünden dolandım durdum. zaten yorgunum, uykusuzum tkl dersini de hukuk binasının en üst katına koymuşlar. lanet asansörler hep dolu. in in çık, in in çık nevrim döndü. neyse geldim. şükürler olsun tamamım.
oturdum. arkadaşlarımla muhabbet etmeye çalışıyorum ama nasıl içim geçiyor, göz kapaklarım birer ton ağırlığında sanki uyumadan duramıyorum. baktım derse daha var dedim hareket olsun, uykum açılır belki gideyim de bir arada tutamadığım poşetlerimi çantalarımı yine saçma sapan yerlerde unutmadan arabaya bırakayım. neyse toparlandım. oturduğum yeri kimse kapmasın diye de dersin kitabını ve bir kalem bırakıp binadan çıktım. ringe bindim. okulun dışına çıktım arabaya geldim. eşyalarımı güzelce yerleştirdim.
ve sonra.. arabaya bindim.
dersi unutup eve doğru gitmeye başladım. pes yani! hiç mi aklın çalışmıyor kızım senin? yolun yarısına kadar da "allahım şu dalgınlıkla bile sağ sağlim eve dönüyorum ya bravo bana, hiçbir şey unutmadım hehe" diyerek övündüm kendimle.
ama sonra.. sonra saate baktım. bir daha baktım ve ders aklıma geldi. evet her şey tamamdı ama derse girmeyi unutmuştum. nasıl bir olaydır bu arkadaş! kalmayayım diye alelacele arkadaşları aradım imza attırdım. dalgınlığın böylesi işte. uykusuz da olunca.. az daha dersten kalıyordum. çok zekiyim ya kimse oturmasın diye de kitabımı bırakmıştım. bravo valla. salaklığımdan kendim de oturamadım.
