balinler bunlardan birisidir bana göre. bir çocuk balinler önlüğü giyiyorsa zengindi mesela.
spor ayakkabısı alınması bir şans, bir mutluluk ve bir ayrıcalıktı çocuk için. spor ayakkabısı derken, öyle nike, adidas, zart zurt gelmesin akla ama esem spormekap falan.
meşin top sahibi olmak da zenginlik alametiydi bence. plastik topa 10 kişi giriyorduk zira. bir cumartesi günü iş yerimden çıkıp haftalığımın neredeyse tamamıyla voit marka bir top aldığımı ve valideden bir kamyon dayak yediğimi hatırlıyorum. sonra çok üzülürdü ama biliyorum. işte bunlar hep çaresizlikten, yokluktan oluyordu.
gamevaç. bu manyak bir şeydi ya. bilmem kaç bozuk paraya oynatan çocuklar olurdu mahallede.
bilgisayar. bilgisayar kursu açılmıştı okulda ve hafta sonları okula giderdim. giderdim derken kursa değil. tenefüse çıkan arkadaşlara nasıl bir şey? neler yapılıyor? diye sormak için. kağıda tariflerden anladığım kadarıyla klavye çizdiğimi ve onunla oynadığımı hatırlarım, tabi validemin göz yaşlarını da.
ulan palto, palto ya bildiğin. palto ve eşofman takımı. ne bilgisayarından bahsediyorsam daha artık. beden derslerine pijamadan hallice eşofmanla gidilen çocuk günlerine selam olsun.
