farz edelim ki bir ders alıyorsunuz, mesela calculus dersi olsun.
notlarınız çok iyi, hatta mükemmel. ama hoca umurunuzda değil, hocanın yazdığı kitabı bir tarafınıza takmıyorsunuz, derste ders anlatırken arkada başka başka işlerle uğraşıyor, başkaları "hocaya kulak ver." dediği zaman gülüp geçiyor belki daha kötü bir tepki veriyorsunuz. dersten çıktıktan sonra hoca ağzınıza sakız olmuş bi durumda, etmediğiniz küfür hakaret kalmıyor, ve düşünün ki hoca bunların hepsinden haberdar.
üniversitede bir öğrenciyi geçirme ya da bırakma kararının ekseriyetle tamamen hocaya ait olduğunu düşünürsek, hoca yukarıda anlatılan koşulda sizi bırakırsa haksız mıdır? bence pek de değildir. fakat unutmayın ki bu gene de hocanın takdirindedir, itaatsizliğiniz belki de dersteki performansınız sebebiyle görmezden gelinecek ve geçirilmiş olacaksınızdır.
sizdeki emeği sadece haftada 4 saat dersinize girmek olan bir calculus hocası bile bu inisiyatifi kullanabiliyorken, -kendi inancıma göre- bizi yaratmış ve sonrasında da yaptığımız veya yapmadığımız tüm işlerimizde bizim yanımızda olan yüce bir varlıktan bu koşullarda af beklemek biraz hayalcilik olur. allah insandan katbekat daha merhametli bir varlık olsa da, insanın ona göstermesi gereken vefa bir calculus hocasına gösterilenden daha fazla olduğu için bu benzetmede bir beis görmüyorum.
son olarak söylemek gerekirse, iyi ateistin cennete gidebilmesi allah'ın takdirindedir, tıpkı dersi geçirip bırakmanın hocanın elinde olması gibi. kuran'da ateistlerin cehenneme gideceği belirtiliyor evet, ama takdir edersiniz ki bir hoca da dersin içerinin yayınlandığı ders programında "bana saygı göstermeseniz bile dersi geçebilirsiniz." yazmazdı. kısacası takdir allah'a aittir.
