2 yıl önce bir blog sayfası üzerinden tanıştığım insana karşı hissettiğim şey olabilir. belki hiç sabahlara kadar konuşmadık ancak çocuk gibi sevdik birbirimizi. o hep korktu, ben hep fırsat yakalamak için çabaladım. sonuç olarak, kabataş'tan üsküdar'a geçerken onu aramam, buz gibi havaya rağmen motorda merdivenlere çöküp, şu an hatırlamadığım onca güzel duyguyu anlatmam. ertesi gün, kafamı karıştırıyorsun, görüşmemeliyiz mesajı ve engellenmek.
ilginçtir, yaşanması gereken en temiz duygulardan biridir. düşünüldüğü kadar da can yakmaz merak etmeyin.
