ev aslında bi simge. ama özlemek bildiğin bir duygu. öyle hoş, umutla kaplı da değil. acı, acıyla dolu. her şeyin her şey olmadan önceki halinin olduğu yer ev. derdi tasa etmekten uzak. ah biraz daha kalabilseydim diyebileceğin bir yer.
bazen yüreğin ağırlaşır, düştüğünü hissedersin ya hani. eve dönmek istersin, ama dönemezsin. sanki zincirlenmiş gibi kalıverirsin gözünde yaşla olduğun yere. gözünde yaş dediğime de bakma. ağlayamazsın çünkü. ağlasan doluşurlar belki etrafına ama yardım için değil, rahatsız oldukları için. duygudan yoksunlar biliyorum. azıcık kalmış bir vicdanla belki bir anlığına üzülebilirler ama o kadar. dahası evden başka bir yerde olmaz çünkü.
