bu güzel romanda bulduğum bir kusur, şimdi ismini hatırlayamadğım erkek karakterin,yıllar önce okumuştum romanı,evinin yanışı ya da intahar eden bir akrabasını görmeye giderken(ikisinden biri, gene tam hatırlayamıyorum) arabada olanca sakinliğiyle yaptığı felsefi yorumlardır. Evi yanan ya da yeğeni intahar etmiş bir insan olay mekanına giderken bu derece soğuk kanlı olup. Bu tip tahliller yapamaz.
işte bu baş eserden hatırladığım tek kusur budur.
peyami safa= yerli dostoyevski
