ne güzel ağaç gibiydim, sorumluluğumun bilincinde şikayet etmeden aksamadan verirdim meyvemi. cömerttim, sessizdim, cevap alamayacağım soruların altında ezilmezdim. dışarıdan bir müdahale olmadıkça bu böyle sürüp gidecekti, bazen çiçek açacak bazen yaprak dökecektim zamanına göre. kesilince dengem bozuldu, devrildim sonra olduğum yere. kalakaldım öylece. köklerim başka yerde vücudumdan ayrı. yere uzanmış bekliyorum kim kesecek diye. artık kağıt olur da el yazınla mı sevişirim, telefon direği olur da sesinle mi dans ederim yoksa odun olur da ateşimde mi ısınırsın bilmiyorum.
