1923 için geçerli olan çözümlerin bugün için pek bir anlam ifade etmediğini günümüz türkiyesi'nin içinde bulunduğu durumu ve geriliğini örnek göstererek ispat eden yeni anlayış. sürekli 'adamlar yapmış abi' demekten bıkan ve artık o adamlar gibi üretmek isteyen, gelişimin ancak bir olaya birden fazla aklın odaklanmasıyla mümkün bir durumken, devlet mefhumuna aşırı bağlılığın bir hakaret olduğunu düşünürler. türkiye demokrasisinin şu an için kaldıramayacağı bir idealojidir.
yeni yapacağı ve getireceği herşey için eskiye uygunluğunu düşünenlerin yobaz olduğunu ima ederler. bu ima, kemalistleri hedef almaktadır. atatürkü bir put gibi sosyal yaşantıya sokan ve her köşeye sıkıştığında 'atatürk elden gidiyor' çığırtkanlığı yapan, asla kendini sorgulamayan ve asıl milliyetçilik yaptığını zannederken tüm anadolu'yu ve bağlantılı olarak tüm ortadoğuyu aşamayacağı çelişkiler içinde bırakan kemalistleri korku içinde bırakan, geleceğin türkiyesi'nin inşasının memur mantığıyla olmayacağını artık çoktan anlamış olan kişilerdir ikinci cumhuriyetçiler.
mefhum olarak varlıklarını henüz tamamlayamamışlardır. üyesi olup gideceğimiz, taksimde bildiri dağıtabileceğimiz bir sivil kuruluşu yoktur henüz. belki de milliyetçi yavrukurtların namlularına hedef olmaktan korktukları içindir.
