yanında devrim gazisi kavramını bekliyoruz. yahu materyalist, ahirete inanmayan bir felsefenin savunucularının davaları uğruna ölmeleriyle, allah ın öldükten sonraki mükafat vaadine inanarak savaşıp ölenlerin aralarında evren kadar fark var.
ahirete, öldükten sonraki hayata inanan bir insan için davası uğruna ölmek gayet mantıklıdır. çünkü ölüm onun için bir yok oluş değildir. bu şekilde ölmenin mükafatını ahirette alacaktır. allah kıyamet günü, hafızasında tuttuğu bilincini tekrar yeniden yaratılmış bedenine verecek ve onu cennetine alacaktır.
ama öldükten sonraki yaşama inanmayan bir insan için hayatını bir ideoloji için feda etmek ahmaklıktır. çünkü o hayattaysa ideoloji olmasa da, o yok olduğunda ideolojinin hakim olup olmayacağı belirsiz ve kaldı ki ölüp azot çevrimine karışmaya başlamış, atomları dağılmaya devam eden bir ceset için bunun bir anlamı yok. böyle bir ölümün neresi kutsanabilir? bu devrim şehidi hikayesi devrimcilerin afyonu değil de nedir? ahirete inanmayan bir insan için ancak kendisi ve sevdiklerinin hayatını tehlikeye düşürecek ihtimallerin bertarafı için hayatı tehlikeye atmak rasyonel olabilir.
