aliya izzetbegoviç'in milliyetçilik konusunda;
"Bilgisiz kimselerin zihinlerinde kargaşa yaratmak için başvurulacak ilk ve en etkili yol, milli olanla milliyetçi olan arasında ki farkı gözden kaçırmaktır. Aslında bu fark bazen sevgi ve nefret arasındaki fark kadar büyük olabilir.
-Milli duyguları olan bir insan, kendi halkını sever, onların kusurlarını da erdemlerini de kendi üstünde taşır, o halka aittir.
-Bir milliyetçi ise kendi halkını sevmekten çok başkalarından nefret eder, daha da önemlisi, uygulamada, başkalarının mülkü olan şeyi ister. Başkalarına ait farklılıkları boğar, hoşgörüsüzdür, fiziksel baskı uygular. Kendisine ait olanı savunmaz, kendisine ait olmayanı da ister. Aşırı milliyetçiliğin özünde Tanrıya inanç yoktur. Dünyanın bütün büyük dinleri şu basit hakikati öğretmeye çalışır (ve bütün hakikatler basittir): Sana yapılmasını istemediğin şeyi sen de başkasına yapma. Ya da öyle hareket et ki, davranışların herkes için geçerli olsun; ne sana göre değişsin ne de başkalarına göre " şeklinde yorum yapmıştır.
Bu açıdan baktığın zaman ırkçılığı da kendi halkını sevip diğerlerine hoşgörüsüz olmaktan da öte onları aşağılamak, hakir görmek, üzerlerinde buna hakkı varmış gibi yaptırım uygulamak şeklinde yorumlayabiliriz.
Irkçılığa hayır'dan da öte ırkçılığı birer inanan en önemlisi de aynı kökenden gelmiş varlıklar olan birer insan olarak tanımıyoruz denilmelidir.
