Bizim mahallede bir çocuk vardı. Adı volkan mıydı neydi.Benden bir yaş buyuktu okulda da üst devreydi.
Çelimsizin biri olduğu halde Herkese sataşır kavga etmek için yer arardı. Çunku onu koruyan biri vardı ve gerçekten bela bir çocuktu. Onun adı berki. Babam yaşında abileri vardı berkin. mahallede herkes ondan çekinirdi. Aynı apartmanda ve aynı yaştaydılar. Aileleri de tanışırdı. Bu piçler sanki olay çıkarmak için vardılar. Mahallede ben dahil o çelimsiz bebeden o veya bu şekilde zarar görmemiş kimse yoktu. Cips alırdın avuçlardı, pazardan yeni bir oyuncak alsan hemen alıp kırmaya çalışırdı daha bunlar en masumuydu.
Bir gün noldu biliyo musun. Bunlar ikisi sınıf maçında karşı karşıya geldiler ve aralarında bir tatsızlık çıktı ve berk bunu öyle bir dovdu ki volkanın suratı kan toprak ve sümükten tanımmaz haldeydi.
Hiç kimse ayıramadı hoş kimse de ayırmak istemezdi. Çok haksız bir dayak yediği halde kimse volkana uzulmedi. Maç yarıda kaldı ama kimsenin umuru değildi herkes berkin ne diyeceğine ya da ne yapacağına kilitlenmişti. Sonra sınıf arkadaşlarından biri kolunu berkin ensesine attı ve onu teselli etti diğerleri de cesaret bulup geldiler yanına. Yanlarındaki elemanlar volkana sövüyordu ve volkanın yaptığı orospu çocukluklarını sayıyorlardı sanki onları berkle beraber yapmamış gibi.
Hikayenin buraya kadarki kısmında başlığa istinaden ne anlatmaya çalıştığımı anladınız zaten. Zira devamını soylesem Allah korusun dersiniz. Bu piçler iki güne kalmadı tekrar barışıp mahalledeki imparatorluklarına devam ettiler ve bu olaya benzer şeyler yaşadıkları halde.
Yıllar oldu ikisi de taşınalı. Ama ben hala aynı mahallemdeyim ve şuan camdan dışarı cuaramı tüttürüyorum.
