ezio üçlemesinin son oyunudur. bana kalırsa istanbul un en güzel döneminde geçiyo. yani en yaşanılabilir dönemi. hiç istanbul a gidip görmedim ama bu oyun tıpkı roma da olduğu gibi dönemini, döneminin şehir özelliklerini en iyi şekilde yansıtıyo.
özellikle galata kulesinden çok etkilendiğimi söyleyebilirim. ama nedense revelations, diğer oyunlara göre biraz daha kasvetli, karanlık gelmiştir.
neden bilmiyorum. şehirde sanki sarımtırak kahverengi bi hava vardır. aslında brotherhood hiç öyle değildi. artık iç dünyamdan mı, bilinç altımdan mı bilmiyorum.
dinamiklerden konuşucak olursak eski oyunlarla çok benzediğini söyleyebiliriz. bi kaç güzel combo, biraz ağır çekim.
oyunun müzikleri başlı başına güzeldir. açıp boş zamanımda ost * dinlerim.
hikayesi için oynanır zaten. güzel oyundur. oynayın.
edit: ost official değil ulan ne salağım original soundtrack.
