inançlıydım seneler önce ben. nerede sığ bir ateist-müslüman atışması görsem, şu iki yanlışa elbet düşülmekte:
1.) ateist dini bilmez, inanmanın nasıl bir his veya duygulanım olduğunu bilmez.
2.) müslüman sorgulamaz, düşünmez, yatar kalkar.
ikisi de hata.
din bilmeyen ateist var, sorgulamayan müslüman baya var. ama genellemeyiniz.
neyse, merakım şu: inanan insanın 'nasıl olur da inanmazlar, aldanmışlar' hissiyatı vardır ya, aynısı var bende ve sanırsam diğer ateistlerde de. nasıl anlayamıyoruz birbirimizi? ben anlayamıyorum, kendim eskiden inanıyor olmama rağmen. yok yani. nasıl olur da sen ona inanırsın, akıl sır erdiremiyorum. imkansız geliyor bana şu an için aklı başında olup da inanmak. inançlıya da inanmamak aynı şekilde saçma geliyor. iki tarafın da gözü kör yani.
islamofobiğimdir halbuki, gerçekten. tarihsel değerlendirmede islam ve diğer ilahi dinlerin yükselişiyle savaş ve yokluğun yükselişi birbirini takip ediyor. islamın getirdiği barışlardan bahsediliyor, islam olmasa hiç çıkmayacak olan savaşların üzerine serpilmiş.
dinsiz dünyaya inanıyorum ben de madem; komunist'in komunizmi gibi, müslümanın şeriatı gibi, ateist'in de dinsiz dünyası var.
