Sanırım ülkemizde bulunan a-romantik erkek yoğunluğunu içselleştirmemizden ötürü bir yandan güzel sözler söyleyen kibar bir erkeği istememizin yanında sürekli aklın bir köşesinde ' acaba taktik mi yapıyor' ' böyle diyerek kaç kızı ağına düşürdü' ' playboy mu lan bu' handikabına düşmemizdir.
Şimdi alışmışız parktan bir çiçeği bile yolup getirmeyen türk erkeği standartına ister istemez sezen cumhur önal gibi dolanan adamları özümseyemiyor, benimseyemiyoruz. Sonra kara bir döngü gibi nerede bir barzo kılıklı adam buluyoruz ve bu kısır döngü haline geliyor.
Sevgili romantik beyler lütfen samimiyseniz içinizden kopup gelen o şairimsi havayı yavaş yavaş gösterin sonra korkuyoruz. Ya da ben paranoyağım bilmiyorum*
