kimi annem yıkılır der, kimi cesaret edemiyorum, kimi dine göre büyük günah ondan der, kimi yok olacağım, göze alamıyorum...
boşverin gelin size bir hikaye anlatayım;
yine bir kış günü ellerini paltosunun cebine sokmuş
sokak lambalarının yer yer aydınlattığı boş yolda yürüyen bir adam varmış.
burnu soğuktan kızarmış parmak uçları hissizleşmiş bir halde
iç cebinden bir sigara çıkarmış ve yakmış.
ilk dumanı içine derin bir şekilde çekip. ''bu hayattan alacağım var'' demiş, gökyüzüne yıldızlara aya doğru üflerken dumanı.
kafasında bir kist olduğunu öğrenmiş.tumöre çevirme ihtimali olan.
aynı gün sevgilisi terk etmiş (gururluymuş söyleyip kendisini acındırmamış adam.soğuk ve buhulu bir sesle peki diyebilmiş)
zaten atıldığı üniversitesinden ve eğreti durduğğu dünya'dan bir hayli uzakmış adam.
eskilerden bir sevgiliyi aramış şevkat beklemiş adam.
o gece o kızla birleştirmiş vücudunu ve kızın gögüsüne koymuş kafasını.
daha yeni ısınıyordu adam, soğuk içine işlemişti.
tam kıza anlatıcakmış şevkatini hissettirecekmiş ki
kızın bu gecelik bir şeydi seni hayatımda istemiyorum cümleleri üzerine vazgeçmiş.
tekrar paltosunu giyip yollara düşmüş,
saatlerce yürümüş, yürümüş.
arkadaşlarından bazılarını aramış.
konuşmak istemiş sadece...
hepsinin yapacak daha iyi bir şeyi varmış o gün.
çok uzatmadan kapamış telefonu.
bir kaç gün sokaklarda uyumuş.
köpeklerle arkadaşlık edip kuş seslerine uyanmış.
akşam yine yürümeye koyulmuş.
burnu soğuktan kızarmış parmak uçları hissizleşmiş bir halde
iç cebinden bir sigara çıkarmış ve yakmış.
ilk dumanı içine derin bir şekilde çekip. ''bu hayattan alacağım var'' demiş, gökyüzüne yıldızlara aya doğru üflerken dumanı.
bu hayattan alacağı varmış o adamın.
