3 yaşımdan beri her sene gittiğim, gittikçe kalabalıklaşması sebebiyle eski güzelliğini kaybetmeye başlayan, bir zamanlar türkiye'deki en temiz denizlerden birisine sahip olan, havasında bol bol iyot olan güzel bir balıkçı kasabası. ancak mordoğan'ı bırakıp ankara'ya dönerken hissettiğim burukluğu bu sene dönerken hissettiğim söylenemez. anneannem ilk kez evine benden daha erken döndü, mordoğan'daki en yakın arkadaşım memleketine gitti, yakın bir arkadaşım zannettiğim hıyarın birisi sidikli bir kız ile birkaç saat geçirecem diye beni kötü bir şekilde başından savdı, savdığı yetmiyormuş gibi o kadar para baydığım votkamın dibine darı ekip tepemi büsbütün attırdı. kısacası mordoğan artık eski tadı kalmamış bir yerdir, ama çocukluk anılarımızın hatırına severiz gene de.
