küçükken hatırlarım babaannem her yıl yapardı, onca saat uğraşırdı kışın şifa niyetine yeriz diye. onun o çabalarını görür yine de yemezdim, ıyyk bu ne biçim çorba diye. yıllarca yemedim, ta ki üniversiteye gidene kadar. ben ki o muazzam babaannemin çorbasını hiç içmemiş ben, üniversitede saçma bir restoranda sıradan bir ustanın tarhana çorbasını içip saçma bir şekilde çok beğenmiştim. o gün anladım o yaşlı pamuk kadının neden o kadar ugrastıgını. daha sonraları öyle sevdim ki, fırsat buldukca yanına gidip o çorbadan yaptırdım içtim. öyle ki, yurtdışına eğitim için giderken bile yanıma 1 kilo kadar alıp götürmüştüm. şifadır, leziz ve doyurucudur ve eminim herkesin annesinin, babaannesinin çorbası ayrı ayrı herkes için en güzel çorbadır.
