kötü yönetmenlik sayesinde iyi oyunculuğun nasıl harcanabildiğinin örneklerinden biri olan filmdir. jimi hendrix'in hayatından bir kesiti anlatan biyografik filmde, hendrix'i canlandıran elemanın * çok da matah bir oyunculuğu olmasa da, taklit yeteneği takdire şayandır. aforizmik lafların üzerine bir de başarısız atmosfer eklenmesi sonucu her şeyin iyice gülünçleştiği yapımda, yine de etkileyici bir takım laflar edilmiştir:
'i've got all these men writing songs to me. and then i go home and listen to them alone.' - linda keith
belirli alanlarda ölümsüzleşmiş kişiler hakkında böyle başarısız drama filmleri yapılacağına, belgesel yapımına yönelmenin daha hayırlı bir iş olacağı gerçeği ise bir başka başlığın konusudur.
