ve 1938 10 kasım sabahıydı. top arabasının üzerindeki al bayrağa sarılı tabut görünmeye başladığı zaman sessizce ağlamaya başladık, ve böylece duvarın önünde birbirimize sokulduk...ve cenaze alayı müziğin akışına kapılmış, yürümeyip akarmışçasına uzaklaşarak gözden yitinceye kadar ağladık... ve o andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı! (nihal yeğinobalı- cumhuriyet çocuğu)
