Küçükken, her yerimiz kızarıp sızlayana kadar oynardık. Kimileri acıdan ağlardı eve giderken. Bilirdik çünkü eve girdikten sonra bir daha aşağıya inemeyiz. Kapıda annelerimizden azar yerken, üstümüzü çıkarıp sobanın arkasına geçer uyurduk. Ne o oynadığım kar topunun ne de çektiğim güzel uykunun, sıcağın tadını unuttum. 50 yaşıma da gelsem, sonunda sobanın arkasında uyumak varsa büyük zevkle oynarım.
