avrupa'da ve amerika birleşik devletlerinde fazlasıyla mevcut olan islamofobi, türkiye'de de azımsanamayacak kadar fazla taraftara sahiptir.
bunun nedenlerine inersek kutuplara ayrılmış bir millet olduğumuz gerçeği ortaya çıkar. özellikle siyasal ve dini alanda kutuplara ayrılmamız romantik bir millet olmamızdan kaynaklanır. romantik olmamız bir şeyin ya tamamen kötü olduğunu ya da tamamen kötü olduğunu düşünmemize sebep açar. yeşilçam filmlerindeki gibiyiz. doğal olarak karşımızda iki siyasal veya dini görüş varsa bir tarafı seçip öbür tarafı kendimize düşman belleriz.
romantik düşünür, romantik yorumlarız. empati kurmayı beceremeyiz. solcular, sağcılar tarafından din düşmanı ilan edilir. sağcılar da solcular tarafından gerici. biri dini sırf savunmak için savunur. öbürü de dine sırf saldırmak için saldırır. doğal olarak ortaya iki saçma grup çıkar. din düşmanları (!) ve din mücahitleri (!) . bu diğer alanlarda da böyledir. futbol takımı tutarken öbür takımlardan nefret ederiz. rakip takıma, futbolcularına ana-avrat söveriz. romantik insanlarızdır çünkü. ölçü nedir bilmeyiz. birisi ile hiç aramız bozulmayacakmış gibi çok severiz, sevmediğimizden ise her an aramızda bir fırtına kopacakmış gibi nefret ederiz.
örneklerden yola çıktığımızda bu ülkede neden bir çok islamofobi taraftarı olduğunu anlayabiliriz.
ülkede islama tıpkı tipik bir islam düşmanı abdli/avrupalı gibi bakanları görmekteyiz. islam'ı doğru din olarak görmüyorlar, bütün sıkıntıların sebebini islam'a bağlıyorlar.
doğal olarak ortaya şu soru çıkıyor : "din ve vicdan özgürlüğü masal mı?" , "inançlara hakaret serbest mi?" .
ister ateist olun, ister deist, ister agnostik, ister başka bir dinin mensubu. eğer diğer inançlara saygı göstermezseniz, kendi inancınıza saygı beklemeye hakkını yoktur.
bu hem müslümanlar için hem de diğer bütün inançların mensupları için geçerlidir. doğal olarak türkiye'de islamofobinin ruhlarına işlediği arkadaşlar bunları göz ardı etmemelidirler.
