okuduğum güzel kitaplardan biridir. ezel akay romanıdır. çok oldu okuyalı ama nereden aklıma geldi bilinmez, buyrun şu kısmı siz de okuyunuz;
"şol muhterem din adamuna ve dahı onun bigi olanlara din gerektiğü içün, bize gerekmez! acunun varluğuna el koymaduk ki bize din gereksün. hiçbir nesneye ıssı çıkmaduk ki bize din gereksün. hiçbir canluya yavuz olmaduk ki, bize din gereksün. varımuzu hepümüzün sayduk, yokluğu hepimüzün kılar olduk. adu görklü muhammed yalavaç baba'dan öğrendük: komşusu açken tok yatan bizden olmadu ki hiç, bize din gereksün! komşumuz aç kalanda alayumuz aç kalduk. birümüz tok isek, hepimiz toyduk. varu dahı, yoklan bilece üleştük. bize din nice gereksün ? adu güzel ali baba ilen kırklar sofrasunda bir üzümü engür idüben içtük. ol şarabu hergiz içerük ki, bize din nice gereksün? saraylar kurup zindanlar yapturmaduk, bize din nice gereksün? altun ilen gümüşü, gevher ilen atlasu gömü idüben saklayucu olmaduk, bize din nice gereksün! kamuya vergü, haraç salmaduk ki, bize din gereksün!"
