depresif günler yaşıyorum. bir de bu boktan hislerin sebebini bulamayınca daha da kötü hissediyor insan. uykularım bile terk ediyor beni. oysa ben tüm sorunlarımı uyuyarak geçiştirirdim. yani sözlük kendimi savunamıyorum artık. aşk acısı bile çekiyorum. bıktım bu bunalımdan, depresif hallerden. isteksizlik o kadar çökmüş ki üzerime bunları yazarken bile zorlanıyorum. daha önce de yazmıştım, hayat vs ben. yeniliyorum.
