sorunun başlangıcı osmanlı dönemine dayanır. osmanlı bayrağı altına girip vergisini/haracını ödeyip serseri gruplar ve bazı beyliklerin saldırılarından kurtulan kürtlerin osmanlı yıkıldıktan sonra türkiye cumhuriyeti'nin sınırları içerisinde kalmasından sonra ileri zekalı türkiye cumhuriyeti politikacıları tarafından planlı programlı asimilasyon sürecine başladılar. kürtleri türkleştirme politikası yani asimilasyon. kürtçenin yasaklanması başta olmak üzere bir çok politika uygulandı. hepimiz biliriz "seni doğuya sürerim" kelimesini. işe yaramaz ve sorunlu öğretmenler polisler ve hatta askerler doğuya sürüldü. yatırım yapılmadı. hizmet gitmedi. elektrik su verilmedi. devlet büyüklerimizin gereksiz ve faşist çabaları ileride büyük sorunlar çıkaracaktı elbette ve çıkardı da adını da terörist koyduk. ancak çıkan bu sorunları medya aracılığıyla "bölücü kürtler" imajı yaratıldı devlet eliyle türk halkını kürtlerin üzerine saldırlar. tüm vatadaşlar da suçluyu bulmuştu bu sayede suçlu "bölücü kürtler" oldu elbette. abdullah öcalan her ne kadar türkler tarafından sevilmeyip terör örgütü başı yada bebek katili gibi görülse de ne kürtler, ne de diğer ülkeler tarafından öyle görülmedi elbette. nelson mandela türkiye'nin verdiği atatürk uluslararası barış ödülünü abdullah öcalanın hapiste olmasından dolayı kabul etmedi.
daha sonraları bu kürt-türk sorunu çözmek isteyen kimseler siyasiler olduysa da halkların bu kadar düşman olduğu bir durumda kürtlerin aslında o kadar da canavar olmadığını türk vatandaşına anlatması imkansızdı. nitekim böyle bir riski kimse de almak istemiyor. şimdi de durum çok farklı değil. * bu çıkarılan kürt-türk sorununu her zaman yaptığımız gibi dış mihraklara da bağladık çoğu zaman. ama işin aslı tam olarak böyle değil. dış mihraklar elbette bu türk-kürt sorunundan faydalanmıştır ancak sorunu onlar çıkarmamıştır. çıkan sorunlardan faydalanmak akıllıcadır. türk siyasilerinin ve halkının yapması gereken zeki ve akıllıca davranıp farklı kültürleri tehdit değil zenginlik olarak görmektir. çingeneler, abazalar, kürtler vs.. Bu arada önemli bir nokta ise devletin özellikle göstermediği ve halkın bilmesini istemediği şey; pkk'nın 1-2 örnek hariç 30 yıldır neredeyse hiç bir sivile saldırmamasıdır. sadece devlet dairelerini, memurları ve askerleri hedef almıştır. taksim meydanın yada büyük avm'lerde neredeyse hiç bir canlı bomba girişimi olmamıştır. istese yapamaz mıydı? Bence yapardı hemde çok basit ama türk halkına bir mesaj yolluyordu pkk; "bizim derdimiz sizinle değil, devletinizle".
sonuç olarak günümüzde geldiğimiz nokta ise abdullah öcalan'la müzakereler sürmektedir. en azından bu adamın kürtlerin lideri olduğunu kabul ettik. inkar politikasını bıraktık. bende bir türk'üm ve bununla övünmüyorum. şovenist değilim. kürtlere sempati yada antipati duymuyorum. ama gerçekleri görmeye çalışıyorum. mümkün olduğunca gözüm gördüğünce.
toptan edit:
-bunları birileri yüksek sesle söylemeli. ben gerçek hayatta da fırsat buldukça söylüyorum.
-ayrıca hala düşünceleri ve algısı manipüle edilmiş kimseler alakalı-alakasız konuşuyor.
-bir kimse silah alıp dağa çıkmaktan falan bahsetmiş. Bende katılıyorum. silah çözüm getirmez ama ben bile 4 saat trafik polisini bekliyor ve kaza yaptığım kişi tarafından bu süre zarfın da tehdit ediliyorsam yada gençlerimiz barışçıl gösteri yapıyor ağaçları koruyorken çadırları yakılıp linç edilince benimde içimden neredeyse dağa çıkmak yada devlete isyan edesim geliyor. kürtlerin bu saydığım nedenlerden daha fazlası var ama yine de silahla direniş gösterilmemeli. bende zaten kürtlerin silahlı direnişlerini desteklemiyorum. demirtaş iyi bir siyasi ve siyaset silahtan daha güçlü.
