26 aralik 2014'te genel mudur ile kavga edip istifa ettim. Ustelik adama agir laflar soyleyerek biraktim isi. Iyi oldu zaten aklimdaydi bu itirafim bu degil...
Istifa ettigim gunun ertesi yani 27 aralik'ta yillik iznimi kullanip nisanlimla beraber ailesinin yanina gittik.
Bu durum pic olmasin, 1 sene sonra gorecegi ailesinin yaninda uzulmesin diye o aksam nisanlima istifa ettigimi soyleyemedim. Ertesi gun uzaga gidicem, ozlicekler beni bir de bu duruma uzulmesinler diye kendi aileme de soyleyemedim. 1 sene sonra kizlarini gorecekler, sevinclerini kursaklarinda birakmiyim diye nisanlimin ailesine de soyleyemedim.
Yani kimseye soyleyemedim bu durumu. Oyle ki, nisanlimin memleketine ilk defa gitmis oldugumdan ve uzaklik dolayisiyla nisana gelemeyen akraba ve es dostla ilk kez tanistim. Hepsi de yaptigim isi sordu, biraz cekinerek anlattim eskiden yaptigim isi ve herkes cok takdir etti. Onlar isimi ovdukce ben "aslinda zorluklari var ama..." falan demeye calissam da "Bu zamanda is bulmak cok zor evladim calis yoksa bizim kizla evlenemezsin heheehehe" diyerek icinde bulundugum yangini koruklediler.
Neyse sayili gun cabuk gecti ve 5 ocak 2015 izin bitecek diye yola ciktik. Bu tarihten 2-3 gun once "sali gunu is basi yeter yattiniz keretalar hehehe" tarzi yorumlar baslamisti, ben de tatilden donuste ne yapacagimi dusunmeye baslamistim tabi.
Döndük.
Bugun calistigimi sandi nisanlim, ailesi ve ailem.
Sabah ise gittigim saatte uyandim. Giyindim, ise gidiyormus gibi evden ciktim, simitcinin birine girdim, cay soyledim, sigara yaktim, nisanlim gunaydin mesaji atti, her sabah oldugu gibi cevap verdim. "Cok yogunum askim tatil donusu isler birikti" diyerek oglene kadar is basvurusu yaptim. Yeni cv hazirlamak ne boktanmis bunu anladim. Oglen arasinda nisanlim aradi, actim ve 1-2 dakika konusup kapattim. Kapatirken de ogleden sonra toplantim var ben sana cikinca haber veririm dedim. Bu sekilde ogleden sonrasini da kurtardim. Arada tatilde beni ilk kez goren ve enistelerin hasi adamin dibi diyerek cok seven kuzenlerin mesajlarina cevap verdim. "Ilk is gunu nasil geciyor enistee" diyerek tasak gecen kuzenlerdi bunlar, ulan herkes biliyor da benim soylememi mi bekliyorlar diye icimden gecirmedim de degil...
Ogleden sonra da ayni sekilde devam ettim. Kafenin birinde oturup cay icip is aradim. Bir kac kisiyle gorustum. Olumlu oldugu takdirde beni arayacaklarini falan soylediler... derken aksam oldu. isten her aksam geldigim saatte eve geldim. Annem yemekler yapmis. Nisanlim benden daha once cikip bize gitmis, salatayi o hazirlamis. Sofraya oturdum, corba ictim ve hastayim diyerek kalktim masadan. Nisanlim "salatanin tadina bile bakmadin" diye trip atti, yorgunum deyip gecistirdim. Babam anladi sanirim bir tek beni. Tek soru sormayan oydu cunku. "Cocugu rahat birakin yorulmus iste belli ki" dedi. Gozlerime bakip guvenini hissettirdi.
Salona gectik sonra, nisanlim ailesinden herkesin bize cok iyi davrandigini, herkesin beni cok sevdigini falan anlatti. Bizimkiler de gurur duydu evlatlariyla. Sonra ben nisanlima, istersen seni eve birakiyim dedim ve ciktik. Yol boyu konusmadim, konusamadim. Bir hikaye uyduramadim 11 gun onceki tartismayi anlatsam beni nasil kandirdin bu kadar sure diyecek anlatmasam yeni hikaye bulsam, nasil atlaticam bilemedim... eve biraktim. Geldigimde saat 10 olmustu. Dusa girdim, ciktim. Yataga girdim. Bi ara annem geldi odaya "hasta misin oglum" dedi yok dedim gitti. Yataga uzandim, saat 11'den beri dusunuyorum.
Sabah her zaman uyandigim saate kurdum yine alarmi, 7'de calmaya baslayacak, 7:20 de evden cikicam, ve ne yapacagimi bilmeden bu sogukta karda kista sokaklarda dolasicam.
Yarin yine kimseye soyleyemicem isten ciktigimi. Ve bu nereye kadar gidecek bilmiyorum...
Sabah editi: an itibariyle kafenin birinde 2 saatir oturdum emekli gibi takiliyorum. Kafeye gelen gazeteleri ilk ben okudum, yeni cikan caydan ilk ben ictim falan... is ariyorum arada... eglenceli gibi ama degil gibi de.
Bu arada gec kaldim. Dun gece dusunmekten uyuyamayinca malum durum gerceklesti tabi. Nisanlim arayip uyandirdi. Gec kaldin uyanasana dediginde refleks olarak hemen yataktan firlayip giyindim. Ancak gomlegin dugmelerini iliklerken aklima geldi durum, kufurler ede ede sakinlestim.
Olmayan ise gec kalmak daha boktanmis bunu anladim.
