valla uzundur maçlarla ilgili yazmıyorum, bu maçla alakalı da söylenecek fazla bir şey yok.
çünkü insanların birbirlerine net üzerinden laf çakıp, kendi sinirlerini bozmasını fevkalade gereksiz buluyorum.
bu maç hakkında objektif anlamda söylemeye değer gördüğüm iki şey var.
birincisi, bilic futbolcusuna disiplin veremediği müddetçe beşiktaş bir yere varamaz. saatlerce hakem konuşabilirsiniz, inanın herkese kabahat bulabilirsiniz ama en kolay şey önce kendi oyuncumuzu yontmaktır.
bilic'in bunun için hiçbir şey yapmadığı ta geldiğinden beri belli bir şey. keyfi kırmızı kart gören kadro dışı kalır demek çok zor geliyorsa o zaman hocalık da yapmamalı.
ben veli'nin gördüğü kırmızı kartı galatasaray'dan kim görse kadrodışı bırakılsın isterim. böyle kart görülmez. ki maçtaki ilk olayı da değil, daha devamı var, cüneyt'in sineye çektikleri var. zaten onlara güvenip atmakta beis görmedi. onların hiçbiri de olmasaydı direkt atması garip olmazdı.
rakibinin yüzüne dokunmayacaksın bu oyunda. rakibin burnuna şöyle bir kafa değdirdiğinde atmıyor mu avrupa da hakem? burda da atar, atmalı da.
kartı doğru bulmakla beraber cüneyt çakır'ın da kendi için maçı daha kolaylaştırdığını düşünüyorum veli'yi atmakla. yoksa başına bela olacaktı.
aynı atiba gibi ben rakibe de racon keserim, hakeme de racon keserim; seve seve değilse sike sike kafasıyla yaklaştı veli.
real united maçında nani'yi atmaya götü yiyen adam da doğal olarak kendisini atmaktan korkmadı. ne korkacak?
ikincisi, ya şu maçların seyircilerini bi bırakın be! şu deplasmanları açın artık! onlar da gelsin, biz de gidelim, bağıralım, pankartlarımızı asalım, kavga edelim, barışalım.
bizim aramızda kardeşim, bu yolun yolcusu biziz. bir rahat bırakın artık.
çoluk çocuk aile maça 1 gider, 2 gider; biz yılda 50 kere gideriz. bu devran böyle yürümez.
stadyumda terör esmesin istiyorsanız da yasaları düzgün uygulayın, insanları hukuka inandırın; zaten kimse hadise çıkartmaz.
