klasik bit türkiye ligi derbisi. berbat bir zemin, kendine büyük takım süsü vermiş rezil ve korkak ama çakal bir rakip.
ve tabi derbilerin 1 numaralı dışarıda gururumuz olan Cüneyt çakır. maçı evde izlerken futboldan hiç anlamayan nişanlım ve 78 yaşındaki ananem bile bu 'Galatasaraylı futbolcular Beşiktaşlıları attıracaklar' dedi. bu kadar kabak gibi ortada. buraya futbol oynamaya değil uyuz uyuz paslarla ve yerde yatmalarla hem Beşiktaş takımının hem tribünlerin sinirini bozmaya gelmişler ve bunu da başardılar. sneijder denen sinsi herifin veli'yi attıracağını kesin biliyordum. sneijder ve melo gibi heriflerin neden daha yaşları çok geçmeden avrupada tutunamayıp türkiyede oynadıklarının kanıtıdır bu. ikisi de bi sik oynamıyor ama o müthiş tecrübelerini burada sadece 'çakallıklara' kullanıyorlar. arkan da sağlamsa ver gazı. velinin eli mi geldi suratına doğru tam fırsat yapıştır kırmızıyı. bu ülkede derbi kazanmak istiyorsan puşt oyuncuların olacak. ha şimdi nasıl koyduk tinercilere her sene böyle filan diyen troller çıkar tabi sadece taşak geçilir onlarla. çünkü ben şahsen üzülmedim hatta kahkahalar içinde izledik maçı. nelere mi güldük, türkiye de o kadar düzgün zeminli stad varken kendisi de oynayamamasına rağmen sırf korkusundan aman rakibimin de oyunu bozulsun diye olimpiyat diye tutturan korkak gs'ye, kırmızı kart fetişisti Cüneyt çakıra, her pozisyonda karı gibi söylenen, ve yerlerde yuvarlanan melo ve sneijdera, zemine takılıp düşüp faul bekleyen selçuğa, ve bu güzel tiyatroyu bize izleten federasyona. perde kapandı. el ele sahneye çıkıp alkışlanabiliriz.
