çok normaldir. bir kere denersin canın yanar tam geçti derken bir kez daha aşık olursun sonra yine canın acır. baktın olmuyor lan ne uğraşıyorum böyle üzüleceksem bir daha olmam olur biter dersin. kaçtıkça kaçarsın. nereye kadar peki? karşı koyamayacağın hayır diyemeyeceğin canını herkesten çok yakacak birini tanıyana kadar. sonra yine aynı şeyler. ne yapmak gerek peki köşeye saklanıp tüm acılardan kaçmak mı yoksa beni öldürmeyen acı güçlendirir diyerek üstüne gitmek mi?
