fal baktirmissin bugun. hic duzenli bi iliskinin olmadigini, martta biriyle tanisacagini soylemis sana. simdi bu yazdiklarim sacma gelecek, istanbul hissizlestirdi seni cunku. duzenli bi iliskin olmamis. olmadi sende haklisin. ben senin hayatini duzene sokmaya calisirken, istedigim duzeni oturtturamayan herhangi biri oldum yalnizca. oylesine biri oldum, gereksiz oldum, heves oldum ama bi yarin olamadim, nefesin olamadim sen benim nefesimken. nicedir kendimi kandirmisim yazik bana, sayende yasamisim hayaller dunyasinda cikamamisim gelememisim, farkina varamamisim gerceklerin. oylesine inanarak yasamisim ki seni, oylesine severek, hemde olesiye...
kendime gelememisim bi turlu, donup kendime yerlesememisim, bulamamisim yolumu bulupta gecememisim hala senden. senin yuzunden kalp kirmisim, oyle seyler yapmisim ki ugruna en once karsima almisim herkesi, ne cesaret. yalnizligimla barismisim, ozgurlugume hoscakal demisim, ait olmusum sana. yanindayken sonsuzlugu benimsemisim. sense gitmissin, firsat buldukca gittin. kendine iyi bak dememe firsat vermeden, daha yasayacagimiz cok sey varken..
henuz seni doyasiya sevemeden, sarilamadan ozlemeye mahkum etmissin beni. her dokundugunda bir adim uzaklasmissin benden, benim inandigim gercekler senin icin dalga unsuruymus yalnizca, benim gozyaslarim bi duygu somurusu, sevgim ise beni kullanman icin sana sundugum bir anahtarmis. korumak icin birlikteymissin benimle, bunun karsiliginda benden aldiklarini siralamama gerek var mi? bana cok gordugun seyler arasinda surekli dillendirdigin askin ilk siradaymis. gecmise mahkum etmissin beni, gecmiste yasayan birinin gelecege umut baglamasi ne kadar dogruyduki..
burada kaybettim iste ben. birine umut baglayarak kaybeden insandan ne hayir gelir ki. yinede beni unuttugun gercegini goz ardi edemeyecegim. bir umuttu ki bana herseyi sevdiren, kendimi, yasamayi. bir nefretti ki kaybettirdi herseyi, yok etti.
simdi tek diyecegim o tanisacagin insan asla benim kadar sevemeyecek seni, benim kadar dusunemeyecek, boylesine ozlenmeyeceksin bir daha asla, asla! yazik sana. bu defa yazik olan sana, yalniz sana. vakit var simdi. elveda demeye, hoscakal demeye, kendine iyi bak demeye...
keske sevmeme firsat verseydin, keske bize bir sans verseydin. oylesine kusatilmis, oylesine gereksiz insan kalabaligi varki etrafinda, durulmaya basladigin an farkinda olacaksin tek bir gercegin. bizi kaybettin! odedigin bedel benim..
yeni kararlar verdim. donusu olmayan yollara girecegim, eger ki sozunun eriysen, birgun gercekten cikarsan yoluma sana yemin olsun bir enkaz goremeyeceksin karsinda. bastan asagi mutluluk olacagim, tekrar sevecegim yine yeniden. sevgiye olan inancimi kaybetmis degilim, guzel gunler gorecegim. hatta seni unutturdugu icin daha cok sevecegim onu. hakettigimiz insanlar cikar karsimiza elbet. bu senin icin kotu olur tabii, tabiki! Eger ki hakettigin insan cikarsa karsina ilahi adalet diyecegim, istisnalar da olmuyor degil.. tipki benim kaderimin bir kosesine yazildigin gibi. kendine iyi bak, hakettigini yasa. elveda..
