Diyarbakırlıların, diyarbakır'ın en büyük ilçesi olan erganiyi sevmemesi, alay etmesi durumudur. Bunun sebebi hem siyasi hem de dünyaya farklı pencereden bakmadır kanımca.
1) Hadep, Bdp, Hdp vb bilimum zımbırtının erganililerce onların istediği düzeyde desteklenmemesi.
(Her seçimden sonra bu hevaller seçimi kazansalar da küfürler ederler kahvehanelerde, ne ana kalır ne avrat)
2) Yöre insanın eğitime diyarbakır ortalamasının çok üstünde değer göstermesi
( Şehrin yan yana olan gençler ve emekliler parklarında yazın elinizi kime atsanız üniversite okuyor olması. Pek çoğu mühendis ya da doktor adayıdır. )
3) Ergani insanın kaldırımsız bir dünya talebini hala koruyor olması ve bunu şehrin her köşesinde yaşatıyor, yeni doğan her bebenin iliklerine işletiyor olması. (Öyle ki; londra'da kaldırımda değil de ısrarla yolda yürüyen birini görürseniz erganili olabileceğini düşünün )
4) Sezai Karakoç gibi bir devre adını yazdırmış bir şairi, Aziz Yıldırım gibi fenerbahçeyi fenerbahçe yapan bir yöneticiyi, piç rolünü oynayışındaki üstün başarısıyla, şu anda güldüğümüz ama bizden önceki nesli ağlatmakla helak etme başarısıyla gönüllere taht kuran( evet bildiniz o ismi ) Emrah ipek'i bağrından çıkarıp ülkesine hediye etmesi.
5) Tarih kitaplarımızda pek yer almayan (ki sebebini de anlamadım şimdiye kadar), anadoluda tarımın yapıldığı ilk yer olan 'çayönü yerleşkesi' ni bulundurması ve son yıllarda gösterilmesi elzem olan ilginin erganiye gösterilmesi
6) 90lı yıllarda her seçim öncesinde tüm siyasetçilerce 'il olma sözü' verilmesi vb. bu nedenlerden bazıları.
