Kafamda deli sorulara sebep olan michelangelo antonioni filmi. Bir insan ne zaman gercekligi kaybeder sorusuna guzel cevaplar veren bir film. Cortazar amcayi cok severim zaten de the passengerdan sonra antonioniyi de cok sevmistim. O yuzden cok heyecanli izledigim bir filmdi. Filmi izledigimin ertesi gunu bi oyku okudum. Oykude bi arkadasinin kiz kardesine ona ayarlamak istedigini soyledikten sonra deli gibi asik olan bi adam vardi. Oykunun sonunda aslinda adamin kizkardesinin olmadigini anliyorduk. Yani dusundum de iki hikaye de birbirine cok benziyordu .aslinda hepimiz kafamizda yarattigimiz dunyalarda yasiyoruz. Bu dunyada hangisi gercek anlamak guc. Iste bu noktada fotografcimizi gercege donduren hadise pandomim sanatcilari oluyor. Bu filmin anlatmak istedigi seylerin alt kumelerinden sadece biri. Ama bana guzel seyler anlatan bir alt kume. Gercekligimiz aslinda kafamizda kurdugumuz dunyalarin bir sonucu ve takintilarimiz bizi yonetiyor cunku onlar bizim varolusumuzu sagliyor.
